LEEUWARDEN – Vlak na de oorlog (1946) begon pake Willem Kimsma in Goutum een aannemersbedrijf. De oprichter zag na vijf bezettingsjaren zijn heil in de bouw. Er moest in herrijzend Friesland immers van alles worden gebouwd en de timmerman was met zijn toekomst bezig want hij trouwde met Antje Reinkingh. Meteen na het trouwfeest op 25 januari 1946 in Café Draaisma in Goutum nam hij het timmerbedrijf van plaatsgenoot Jelle Kuindersma over.
Goutum werd op een gegeven moment te klein, of Kimsma te groot, zo kun je het ook bekijken. In 2003 verhuisde het bedrijf naar de Edisonstraat in Leeuwarden.
In Franeker hadden de Kimsma’s toen al een bouwbedrijf overgenomen maar twee volwaardige ondernemingen op niet al te grote afstand, was wat te veel van het goede en dus werd Franeker afgestoten. Inmiddels is Kimsma sterk gepositioneerd in de Friese bouwwereld. Kleiner en slagvaardiger dan de grote ondernemingen, groter en georganiseerder dan de regionale bouwers.
De vertrouwde grond van Goutum is echter niet verlaten. De broers Wim (49) en Eelco Kimsma (47) wonen er nog steeds en ze draaien volop mee in het sociale leven. Ze ondersteunen het festival Stoke City, een geuzennaam die verwijst naar een van de oudste crematoria van Friesland. Het is een uit zijn voegen gegroeid dorpsfeest.
‘Wij kunnen wel een feestje bouwen,’ lacht Wim, die de tijd van de dorpsaannemerij nog heugt. ‘Heit was de hele week bezig de bouwprojecten te organiseren en zaterdags deed hij de boekhouding. Nu draaien we een omzet van € 25 miljoen, we doen wel wat.’
Verhuizing
Vanwege de logistiek werd het ondoenlijk nog langer in het dorp te blijven. Met de verhuizing naar de stad begon de groei van het bedrijf, mede door de intreding van Wim die in 1999 heit Theun ging assisteren. Later werd Eelco gevraagd de organisatie te versterken. Hij kwam uit de financiële wereld (Nationale Nederlanden) en had de administratief-economische ervaring die het bedrijf goed kon gebruiken.
Wim: ‘Operationeel hadden we het wel voor elkaar maar bouwen doe je ook achter de schermen. Met Eelco erbij konden we professionaliseren en grotere klussen aannemen.’
Kimsma maakte een autonome groei door maar deed ook twee acquisities: de bedrijven Vierstra en Hettema werden ingelijfd. Zo ontstond voor de bouwer de span- en slagkracht om grotere partners aan zich te binden zoals zorginstellingen, banken, scholen en een supermarktketen.
Eelco: ‘Wij hebben veel vast werk en doen voor enkele grote opdrachtgevers al het onderhoud. Dat is een mooie basis.’
Wim: ‘Maar we voelen ons absoluut niet te groot voor het plaatsen van een dakkapel of het vervangen van een slot. De particuliere markt blijft belangrijk voor ons.’
Het bedrijf telt 50 medewerkers met een flexibele schil van zo’n 15 man. Daarmee behoort Kimsma tot de middelgrote bouwers voor wie voldoende markt blijft, ook al gaan grotere ondernemingen steeds meer over op seriebouw in huizenfabrieken.
Het liefst opereert het Kimsma in bouwteam.
Eelco: ‘Dat is niet altijd mogelijk maar het heeft wel onze voorkeur. Dat is vaak de beste en meest efficiënte en kostenvoordelige bouwwijze. Afhankelijk van de grootte van een opdracht zetten wij de organisatie op. Kleinere klussen worden dikwijls door onze zeer deskundige en meedenkende medewerkers zelf begeleid. Is de opdracht groter dan hebben we een projectleider en uitvoerder op de bouw en bij grote nieuwbouwprojecten fungeren wij vooral als regisseur en besteden we veel werk uit aan specialistische bedrijven.’
Het werkgebied is het Noorden en Oosten, zeg maar binnen anderhalf uur rijden tot aan de lijn-Zwolle. Daar zijn de vaste opdrachtgevers en de onderhoudscontractanten gevestigd. Wat betreft het laatste mag Kimsma grote nationale en internationale concerns tot de cliënten rekenen.
De markt is goed. Er moeten de komende jaren honderdduizenden woningen in ons land worden gebouwd en ook in de industriële- en utiliteitsbouw blijft de vraag. De lage rente is een aanjager. Door stijgende kosten is het zaak je niet te verrekenen.
Eelco: ‘Onze begrotingen zijn heel uitgebreid.’
Wim: ‘Dat moet ook wel want neem een vuren balkje, die is sinds de Kerst 30 procent in prijs gestegen. De vraag is groot, het aanbod is schaars.’
De Kimsma’s willen zo min mogelijk afhankelijk zijn en hebben om die reden per 1 januari dit jaar het bedrijf van installateur Klaas Veensma in Stiens overgenomen om het lichtere installatiewerk in eigen beheer te kunnen uitvoeren.
‘Het is riskant om te moeten wachten, dat kost geld,’ verklaart Wim.
Elfstedenbouwer
Kimsma is nauw verbonden aan de Elfstedenvereniging waar Wim al 17 jaar bestuurslid van is. Logistiek en inzet van materieel valt onder zijn verantwoordelijkheid.
‘Helaas heb ik het draaiboek nog niet in praktijk zien werken. We wachten al 24 jaar op een tocht. Maar het je bent er wel mee bezig want elk jaar moeten we er natuurlijk klaar voor zijn,’ aldus Wim. Aannemer Andries Westerbaan was een voorganger van Wim en een vriend van vader Theun. Andries overleed aan de vooravond van de tocht in 1997. Toen Westerbaan in 2003 failliet ging nam Kimsma de aannemersrelatie met de Elfstedenclub van de familie Westerbaan over. Zoon Lieuwe Westerbaan werkt bij Kimsma en zo is de familie Westerbaan toch enigszins betrokken gebleven bij de organisatie want het bouwen van startkooien, kluunplaatsen en stempelhokjes wordt door het bouwbedrijf uitgevoerd. De Kimsma’s zijn dus Elfstedenbouwers.
Het 75-jarig bestaan wordt vooralsnog niet gevierd, dat komt later wel.
‘We zullen er ongetwijfeld even stil bij staan. Er is ook alle reden toe want we draaien naar wens,’ zeggen de broers.
Albert van Keimpema
