Dat Zalen Schaaf in zijn huidige vorm gesloten wordt is een historische blunder van afschrikwekkend formaat.
Argument 1 voor sluiting Schaaf: ‘Dat men de buurt tegemoet wil komen’. (D66 en CDA). Bizar: je gaat naast of tegenover een 224 jaar oud theater/poppodium wonen en stoort je dan aan theaterbezoekers. Met andere woorden: je gaat naast een kerk wonen en stoort je aan het klokgelui. Of je gaat naast een snelweg wonen en je klaagt over de auto’s. En staat dat handjevol klagende omwonenden wel in verhouding tot de duizenden mensen die van Schaaf genieten?
Argument 2 voor sluiting Schaaf, ik citeer CDA-raadslid Abel Reitsma: ‘Een theater erbij in de stad tast namelijk de bestaande culturele infra aan (Stadsschouwburg De Harmonie en Neushoorn) en deze optie werd ook door de buurt gezien als de minste.’ Infra, is dat een woord? Theater erbij? Dan zouden de moneypit Neushoorn en De Harmonie minstens 225 jaar oud moeten zijn, want Zalen Schaaf was er al veel eerder. Schaaf is het Eerste Theater; de rest kwam later.
Maar waar ik echt diep geschokt over ben is de uitspraak van voornoemde Reitsma: ‘Het is kiezen uit twee kwaden (Zalen Schaaf en de nieuwe bestemming (Agora, sic) en dit is de minst erge’. Twee kwaden. Twee duivels dus. Gekozen is voor de minst erge ‘duivel‘.
En daar wordt voor mij een grens overschreden. Want dit ‘kwaad‘ betreft muziek, dans, toneel, theater, bingo, het grote cultureel-sociale middenveld van Leeuwarden voor mensen met een kleine beurs. Culturele bijeenkomsten in een zaal met geschiedenis (en toekomst!) waar de historische context een meerwaarde toevoegt aan de cultuurbeleving. Schaaf-bezoekers gaan niet naar De Neushoorn of De Harmonie.
Maar: Cultuur is dus Het Kwaad. Muziek is het kwaad, de geplande muziekschool is het kwaad. De dansschool Saco Velt is het kwaad. De popconcerten met doventolken zijn het kwaad. De bijeenkomsten voor eenzame ouderen zijn het kwaad.
Ik heb Abel Reitsma gevraagd of hij zijn excuses wilde aanbieden aan de hele culturele sector. Zijn reactie: ‘Volgens mij is Agora blij, dus het nut van een excuus zie ik niet’.
Mijn artiestenziel huilt en kermt bij zulke teksten want er zit een vreselijke gedachte en houding achter. De gedachte van ‘je kunt ook een dvd opzetten‘. En dat 3 jaar na Culturele Hoofdstad. Waar is het elan gebleven? Waar het cultureel besef?
We stevenen af op een enorme verschraling qua cultuur, qua empathie en compassie, we gaan naar een samenleving waar de ziel uit wordt gehaald, een bloedeloos langs elkaar heen leven waarin de gebroeders Van Rossem gelijk krijgen wat hun mening over Leeuwarden betreft.
Ik word hier enorm verdrietig van, nee meer dan dat: ik ben ‘des duivels‘.
